Gerçek şu ki, biz emanetleri göklere, yere ve dağlara sunduk da onlar bunu yüklenmekten kaçındılar ve ondan korkuya kapıldılar; onu insan yüklendi. Çünkü o, çok zalim, çok cahildir.
Ahzab 72
Kendimi dağlara sonra şehre, bir dağlara bir şehre vurmak istemem bundan herhal. “Niye almadınız ki yani, madem yükü taşımadınız beni taşıyın şimdi” demek.
Frodo gibiyiz hepimiz hafiz. Bir yükün hafizi. Parmağımız pahasına; ruh, can korkusu pahasına taşıyacağımız bir yükün hamalıyız. Yük o kadar ağır ki yardımcısız taşıyamıyoruz. Varlık, dağ taş bizi taşıyor ama emaneti taşıyamıyor, ne ilginç değil mi? Sam yüzükle birlikte Frodoyu taşıyabiliyor ama yüzüğü taşıyamıyor.
Hem yüküne aşık olmuş bir hamalız. O kadar ki bizi yükümüzden ayırmak için Gollum gibi bir yardımcı da gerekiyor. Azrail gibi, ölüm gibi…
Nerden efkarlandıysam yine, eski bir çağrışım odağını bile çağırarak derdimi dökerlendim.
Niye bu kadar “zalim ve cahiliz“ sahi?
Yorum Gönder