Adam derdini herkese diyemez, herkesten birini özel yapmadıkça. Dünyasında özel bir yere sahip olduğumuz insanların nezdindeki “özel"liğimizi kendimizden biliriz ama bizi kendine "özel” yapanın, herkese değil, birine özel davranmasının sebebini düşünmeyiz. Sanırız ki herkes için özel olacak kadar özellikliyiz. Oysa herkese benzersiz bir deneyim olarak, biricik olarak verilen dert, hepimize kendimizi özel hissettirirken, dert açmak birini kendimiz kadar “özel"leştirmek değil midir?
Buna rağmen, biri bizi özelleştirmişken, "Hayır, ben özel değilim” dercesine; biricik derdini, “özel(ini)liğini” bizimle paylaşana, “sen de özel değilsin” dercesine; emanet dertler ile herkesle dertlenerek, “ben özelim” dediğimizi sanırken, herhangi biri olduğumuzu, kendimizden gizli herkese açık bir kinaye ile göstermiş olmuyor muyuz?
Kendinden gizli herkese açık kinaye hatrına bu kadar…
Yorum Gönder