Her ne kadar bu tanımda “arzu” gibi mecburilik ifade etmeyen bir kelime kullanılmış olsa da evrile çevrile “ihtiyaç” kavramına ulaşmıştır iktisatçılar. Yani yaygın olarak bilinen haliye bu tanım artık “İhtiyaçlar sonsuz, kaynaklar kıt, iktisat bu duruma çözüm bulma bilimidir.” halini alır.
Bir denkleme “sonsuz” girmişse karşısına ne koyarsanız koyun yetersizdir yani kıttır. İktisadın ise daha tanımında sonsuzluk var. Öyleyse böyle bir paylaşım mümkün değildir.
Böyle bir mantıksal saçmalığa girmesine rağmen bilimsellikten güya taviz vermeyen bu İktisat seçilen ideolojiye göre örtülü bir şekilde birilerini kayırmak zorundadır. Merkantalizmle tüccarı, Kapitalizmle sermaye sahiplerini, Liberalizmle girişimciyi, Sosyalizmle işçi sınıfını, Faşizmle belli bir ırkı…
Bütün bu ideolojiler denenmesine ve kötü sonuçlar alınmasına rağmen hiç kimse denklemin sonsuz tarafına dokunmaya yanaşmaz. Çünkü SONSUZ KISIMDA İNSANIN DOYMAK BİLMEZ NEFSİ VARDIR VE KİMSE NEFSİNDEN TAVİZ VERMEYİ AKLINA BİLE GETİRMEK İSTEMEZ. Yani nefsin sonsuz istekleri olağandır, mutlaka karşılanmalıdır ama kaynakların kıt olması nefsin problemi değildir.
Tüm insanlığı kapsayacak bir çözümün bu İktisatla gelmeyeceğini anladık. Çözüm?
İNSAN ARZULARI SINIRSIZ, İHTİYAÇLARI SINIRLIDIR.
KANAAT ARZULARI DOYURMAYA, KAYNAKLAR DA İHTİYAÇLARI DOYURMA YETER.
Yorum Gönder