12 Eylül

acıyı yaşayanlar elbet unutamaz 1980 dekini ama en azından onların çocukları 2010 ile bilecek artık 12 eylülü. insanların hafızasından silinmez belki ama toplumsal hafızayı tedavi edeceği kesin. karanlığın miladı aydınlığın miladına dönüşecek. bundan 30 yıl sonra nefretle değil gururla anılacak bu tarih. gençler artık sadece fatih in istanbulu feth ettiği yaşla değil aile büyüklerinin bu referandumda oy verdiği yaşla da kıyaslanacaklar. bu referandumda evet oyu kullananlar fatih gibi dünyanın ortaçağını bitiren insan olarak değil belki ama türkiye nin ortaçağını bitiren insanlar olarak anılacaklar. bundan otuz yıl sonra, 17 yaş daha bi uzayacak oy verecek yaş sınırında olmanın heyecanıyla, asılmak için yeterli bir yaş olarak değil oy vermek için yeterli bir yaş olup olmadığı konuşulacak. 18 reşit olmayla değil oy verecek yaş olmayla anlam kazanacak. verdikleri oyla anne-babalarının bu oylarını kıyaslayacaklar gençler. oy vermenin aslında bir anlamı olduğunu bizim gibi geç değil tam vaktinde anlayacaklar. 12 eylül ü artık sokağa çıkmamın yasak olduğu gün olarak değil sokağa çıkmamın en anlamlı olduğu gün olarak hatırlayacağım