“oralarda birşey var. spirit of the universe, eyva, tanrı, allah… emin olamadım şimdi hangisi. ben iyi bir insan olursam beni öldükten sonra muhtemelen güzel bir şekilde karşılayacaktır. öyleyse şimdi din filan kafamı karıştırmanın gereği yok.” veya “var biliyoruz ama hayat güzel şimdilik yaşıyoruz, hep söylüyorlar ya çok merhametli filan gidince görücez artık”. modern zamanlara hızlı girip tanrıyı, kiliseyi toptan üstelik hakaretlerle hayatından çıkaran batının “yok olmadı, yeri büyük, dolmuyor” diyerek agnostisizme sarması böyle yankı bulur günümüz insanının zihninde. bu ateizm olmasa da yine de dini kabul etmeyen bir yaklaşım tarzıdır.
günümüzde tanrıyla arası pek hoş olmayan biri tavrını özetlemek için yeterli araştırma yapmadan yerli yersiz ateizm kelimesine sık sık başvurabilmekte. arada bu konu açısından önemli bir fark var. agnostik için bir ahlaki kuralın din temelli olup olmaması çokta farketmez. yüzeyde bunu düşünmese de içten içe “var ama acaba nasıl birşey onu bilmem” diyen birisinin ölümden sonrasına dair bir umutla iyi bir insan olması dinden bağımsız olarak ahlaklı olabildiği anlamına gelmez. tanrı demek din demektir.
gerçek bir ateist ise maalesef mümkün bir kavram değildir. mantıksal olarak değil, psikolojik olarak. ya kardeşim annesinin, babasının, eşinin, çocuğunun ölümüyle, yokolmasıyla insanın çektiği acıyı düşünün. o acıya dayanamayıp intihar edenleri düşünün. yokluk diyorum, ötesi yok diyorum, kime diyorum, aloooo…
Yorum Gönder